Tulband

Een ding had de directrice van het meidenhuis me niet verteld:

dat ik er een Vader en Moeder bij zou krijgen.

Háár vader en moeder, namelijk.

Bij elke feestelijke gebeurtenis waren ze er.

Vader al glimlachend en Moeder met een tulband.

Die bakte ze zelf.

Met liefde.

Voor ons alle 24.

Er was ook nog een zus.

Die speelde voor Zwarte Piet* op het Sinterklaasfeest.

Als we op vakantie gingen met de gehuurde Ford-bus, dan stond Vader

een paar straten verderop ons uit te zwaaien.

Bij de bagage zaten een paar tulbanden.

Ik mocht ook wel eens mee naar hun huis: een knusse bovenwoning

in de Amsterdamse Pijp met een balkon vol planten.

Moeders groene vingers strooiden bloemen om haar heen.

In mijn eerste studiejaar stierf ik van de eenzaamheid.

Soms kwam ik in tranen bij hen binnen.

Zeggen kon ik niks.

Maar dat hoefde niet.

Ik kreeg een kop warme chocolademelk en een plakje tulband.

Ze brachten me een eindje naar huis.

Thuis vond ik het pak koffie en de thee en de koekjes in mijn fietstas.

Er met liefde in gestopt.

Ik stelde mijn geliefde aan hen voor.

‘Een aangename jongeman’, vond Vader.

Moeder keek met genoegen toe.

Vader stierf nadat er iets in zijn hoofd plotseling was misgegaan.

Ik kon het niet verdragen.

Ik kwam niet op bezoek, ik liet niets horen.

Eerst mijn moeder, nu Vader: het deed me bijna lijfelijk zeer.

We gingen naar de begrafenis.

Ik durfde Moeder haast geen zoen te geven.

‘Dag kind,’ zei ze.

Later hoorde ik dat ze gehuild had om mijn briefje.

Ik had er alleen ‘lieve Moeder’ op gezet, omdat ik geen woorden had.

Ik ben haar blijven opzoeken, ze is voor mij Moeder gebleven.

En voor onze zoon is ze Oma.

Een extra Oma, nu hoogbejaard.

Laatst waren we bij haar.

‘Dag kinderen,’ zei ze.

Een paar dagen later zat er een pakje bij de post, stevig ingepakt.

‘Nou was ik nog vergeten hem te geven,’ schreef ze.

Eigenlijk wist ik het al voor ik hem uitpakte.

Het was een tulband van Moeder.

Gebakken met liefde.

Door Hanneke Gunsing

* Deze column verscheen jaren geleden. Nu spreken we liever over Sinterklaas en Piet.